Cztery instytucje powiatowe zostały poddane dobrowolnemu monitoringowi dotyczącemu ich dostosowania do potrzeb osób niepełnosprawnych. Jak twierdzą władze Powiatu Lęborskiego, tego typu działania są korzystne, wskazując pożądane kierunki redukowania barier.

Monitoring odbywa się w ramach projektu UE: „Monitoring działań jednostek administracji rządowej i samorządowej w województwie pomorskim w kontekście realizacji praw osób z niepełnosprawnościami i dostosowania do postanowień Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych”, realizowanego na zlecenie Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej od kwietnia 2017 r. do marca 2019.
- To bardzo potrzebna i korzystna idea – mówi Teresa Ossowska – Szara, starosta lęborski – Absolutnie nie ma się czego obawiać i warto współpracować z audytorami, którzy wskażą ewentualne obszary wymagające poprawy. Chodzi przecież o to, żeby w jak największym stopniu osobom niepełnosprawnym umożliwić w pełni uczestnictwo we wszelkich aspektach życia, w tym dostęp do placówek administracyjnych, kulturalnych, oświatowych, medycznych, a także zadbać o należyte równe traktowanie w kwestiach np. pracy, możliwości rozwoju, czy choćby uprawiania pasji, a więc redukowaniu również tych niematerialnych barier.
Działaniami monitorującymi zajmuje się Katarzyna Heba, adwokat, przedstawiciel Fundacji im. Helen Keller w Gdańsku. Do tej pory audyt monitorujący został przeprowadzony w lęborskim starostwie, Młodzieżowym Domu Kultury, Państwowej Straży Pożarnej w Lęborku i Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie. Kolejną monitorowaną instytucją będzie Specjalny Ośrodek Szkolno–Wychowawczy w Lęborku. Jak podkreślają władze Powiatu Lęborskiego, takich działań nigdy nie za wiele, ponieważ przy najlepszych nawet intencjach, osobom obserwującym problem od wewnątrz, może cokolwiek umknąć. Spojrzenie osoby z zewnątrz, posiadającej odpowiednie przygotowanie i narzędzia służące obiektywnej ocenie, może wskazać dodatkowe elementy wymagające usprawnienia, które sprawią, że powiat utrzyma pozycję miejsca przyjaznego osobom z niepełnosprawnościami, wyprzedzając niejako prawdopodobieństwo zaistnienia barier, zamiast w przyszłości zajmować się ich likwidowaniem.